Cb radia z emisją SSB posiadają dodatkową emisję CW. Jest to emisja przewidziana do łączności telegraficznych, telegrafi. Najczęściej z tyłu radia posiadającą emisję CW, znajduje się gniazdo jack mono do podłączenia klucza CW (CW KEY).
Telegrafia – dziedzina telekomunikacji zajmująca się przekazywaniem informacji w postaci znaków pisarskich przygotowanych do odbioru automatycznego albo bezpośrednio przez człowieka, za pomocą urządzenia zwanego telegrafem, zastąpionego następnie przez dalekopis.
W Polsce od 9 lutego 2007 r. usługi telegraficzne nie są już świadczone przez firmy
CW (ang. Continuous wave(form)) – rodzaj emisji fali elektromagnetycznej (radiowej) ze stałą amplitudą i częstotliwością – na przykład fala ciągła z kluczowaną nośną A1A. Fala nadawana tą emisją jest emitowana z przerwami, a długości czasu nadawania i przerw kodują przenoszoną informację. Obecnie używana głównie przez krótkofalowców do transmisji alfabetem Morse'a.
W fizyce laserów używa się niekiedy skrótu CW na określenie lasera produkującego światło o stałym natężeniu, w przeciwieństwie do lasera impulsowego.
Kod Morse’a – stworzony w 1838[1][2] przez Samuela Morse’a i Alfreda Vaila sposób reprezentacji alfabetu, cyfr i znaków specjalnych za pomocą dźwięków, błysków światła, impulsów elektrycznych lub znaków popularnie zwanych kreską i kropką.
Wszystkie znaki reprezentowane są przez kilkuelementowe serie sygnałów – krótkich (kropek) i długich (kresek). Kreska powinna trwać co najmniej tyle czasu, co trzy kropki. Odstęp pomiędzy elementami znaku powinien trwać jedną kropkę. Odstęp pomiędzy poszczególnymi znakami – trzy kropki. Odstęp pomiędzy grupami znaków – siedem kropek.
Początkowo Morse stworzył swój kod z zamiarem wykorzystania go z telegrafem elektrycznym we wczesnych latach 40. XIX wieku, a od 1890 kod Morse’a był już szeroko wykorzystywany w telekomunikacji radiowej. W pierwszej połowie XIX wieku większość szybkiej, międzynarodowej korespondencji przeprowadzano z wykorzystaniem kodu Morse’a przy użyciu linii telegraficznych, podwodnych kabli i obwodów radiowych.
Obecnie najczęściej używany jest przez radioamatorów, mimo iż nie jest już wymagany podczas egzaminu na licencję krótkofalarską w wielu krajach[3]. Międzynarodowy kod Morse’a jest obecnie nazywany „międzynarodowym kodem radiowym”, przede wszystkim z tego powodu, że kod będący w dzisiejszym użyciu został znacznie zmodyfikowany w stosunku do tego, który wymyślił Samuel Morse. Zmiany te miały na celu uczynić go bardziej przydatnym w nowoczesnej komunikacji. W zakresie profesjonalnym piloci i kontrolerzy lotu zwykle są zaznajomieni z kodem Morse’a – urządzenia radionawigacyjne, takie jak VOR i NDB, w sposób ciągły wysyłają swoje identyfikatory za pomocą kodu Morse’a.
Kod Morse’a jest zaprojektowany w ten sposób, aby człowiek był w stanie go zrozumieć bez specjalnego urządzenia dekodującego. W sytuacji awaryjnej kod ten może być łatwo nadany za pomocą zaimprowizowanych środków, co czyni go wszechstronnym i uniwersalnym sposobem telekomunikacji.
